กี่วันที่ผ่านพ้น ต้องทนกับลมหนาว มีเพียงความเหงาและความเดียวดาย
เคยเดินเสอะหา เส้นทางแห่งความรัก เท่าไหร่ก็ยังคงมีน้ำตา
 แต่ฉันก็ยังตามหา ภาวนาให้ได้เจอรักยิ่งใหญ่
อยากจะมีคนข้างกาย เดิจับมือเคียงข้างไปสู่จุดหมาย
*จะมีไหมใครที่อยากจะรักๆกัน คนๆนั้นจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
เดินคนเดียวมานานกับทางที่แสนไกล ยังไม่มีใครที่จะมาเดินเคียงข้างกัน
   ตัวคนเดียวมันเปลี่ยวมันเหงาหัวใจ   มีใครไหมที่จะเห็นใจกันสักครั้ง
 โอ้ความเดียวดายมันช่างโหดร้ายกับฉัน คงมีสักวันแต่วันนั้นคงอีกไกล
   [จุดหมายปลายทางคืคำว่าเรารักกัน และไม่มีวันที่เธอนั้นจะจากไป]